مجله تجهیزات نظافتی

یک نسل پیش، هیچ کشوری شرایطی برای رویا رویی با پولشویی نداشت. اینک، کشورهای بیشتری نسبت به نیروهای دارای سلاح، سیاست‌های استاندارد ضد پولشویی (AML) را استاندارد کرده‌اند. جی سی شارمن در کتاب «پول‌شویی» به نظارت این مسئله میپردازد که آیا سیاست AML کارآمد میباشد یا این که نه، و چرا این سیاست تخت گاز در بخش اعظمی از ایالت‌ها با اشتراکات نادر پیشرفت یافته میباشد. شارمن تاکید می‌نماید که اینگونه سیاست‌هایی مزایای یه خرده دارا‌هستند، البته هزینه‌های بالایی دارا‌هستند، که به‌ویژه به شدت متوجه کشورهای حاجتمند میگردد. شارمن کارآیی مقررات AML را با درخواست پیشنهادات برای کمپانی‌های قالب خرید لاندری غیرقابل ردیابی که صراحتاً بوسیله استانداردهای جهانی ممنوع می‌باشند، تست می‌نماید. در کار اینها به راحتی در دسترس میباشند و تالیف کننده در خرید سرویس ها اینگونه کمپانی هایی مشکلی نداشت. بعد از عکس العمل با ارائه دهندگان در کشورهای گوناگون از سیشل و سومالی گرفته تا آمریکا و بریتانیا، شارمن نماد می‌دهد که تشکیل شرکت ها غیرقابل ردیابی در کشورهای ثروتمند بلندمرتبه آسوده خیس از کشورهای حاجتمند خرد میباشد. آمریکا بدترین متهم میباشد.

علیرغم ناکارآمدی آن، سیاست AML از سه مسیر بسط یافته میباشد. دسته ویژه مبادرت مالی، تهیه و تنظیم کننده و اجراکننده کلیدی استاندارد دراین باره، با توفیق استراتژی قرار دادن لیست سیاه را برای ارتقای تطابق اعمال نموده است. ایالت های غرض که به صورت همگانی تحت عنوان ناسازگار شناخته می‌شوند، به آوازه آن ها زخم وارداتی میباشد. متعاقباً، مقامات کشورهای حاجتمند در کانال های سیاست فراملی اجتماعی شدند. در غایت، خزانه های در میان المللی آغاز به استعمال از حضور سیاست AML تحت عنوان نماینده ای برای ریسک همگانی مملکت کردند. دولت‌های در حالا گسترش با اتخاذ این سیاست به‌تیتر روشی از دید کارکردی بی‌منفعت البته از دید نمادین با ارزش برای باور بخشی به فرنگی‌های توانا جواب داده‌اند. از مجال معضل مالی سال 2008، دسته 20 از طریق‌های توفیق‌آمیز تکثیر سیاست‌های اجباری که در حوزه AML پیشگام بود، به‌تیتر الگویی برای بقیه ابتکارات حکمرانی جهانی به کارگیری نموده است.

یک نسل پیش، هیچ کشوری شرایطی برای رویا رویی با پولشویی نداشت. اینک، کشورهای بیشتری نسبت به نیروهای دارای سلاح، سیاست‌های استاندارد ضد پولشویی (AML) را استاندارد کرده‌اند. جی سی شارمن در کتاب «پول‌شویی» به نظارت این مسئله میپردازد که آیا سیاست AML کارآمد میباشد یا این که نه، و چرا این سیاست تخت گاز در بخش اعظمی از ایالت‌ها با اشتراکات نادر پیشرفت یافته میباشد. شارمن تاکید می‌نماید که اینگونه سیاست‌هایی مزایای یه خرده دارا‌هستند، البته هزینه‌های بالایی دارا‌هستند، که به‌ویژه به شدت متوجه کشورهای حاجتمند میگردد. شارمن کارآیی مقررات AML را با درخواست پیشنهادات برای کمپانی‌های قالب خرید لاندری غیرقابل ردیابی که صراحتاً بوسیله استانداردهای جهانی ممنوع می‌باشند، تست می‌نماید. در کار اینها به راحتی در دسترس میباشند و تالیف کننده در خرید سرویس ها اینگونه کمپانی هایی مشکلی نداشت. بعد از عکس العمل با ارائه دهندگان در کشورهای گوناگون از سیشل و سومالی گرفته تا آمریکا و بریتانیا، شارمن نماد می‌دهد که تشکیل شرکت ها غیرقابل ردیابی در کشورهای ثروتمند بلندمرتبه آسوده خیس از کشورهای حاجتمند خرد میباشد. آمریکا بدترین متهم میباشد.

علیرغم ناکارآمدی آن، سیاست AML از سه مسیر بسط یافته میباشد. دسته ویژه مبادرت مالی، تهیه و تنظیم کننده و اجراکننده کلیدی استاندارد دراین باره، با توفیق استراتژی قرار دادن لیست سیاه را برای ارتقای تطابق اعمال نموده است. ایالت های غرض که به صورت همگانی تحت عنوان ناسازگار شناخته می‌شوند، به آوازه آن ها زخم وارداتی میباشد. متعاقباً، مقامات کشورهای حاجتمند در کانال های سیاست فراملی اجتماعی شدند. در غایت، خزانه های در میان المللی آغاز به استعمال از حضور سیاست AML تحت عنوان نماینده ای برای ریسک همگانی مملکت کردند. دولت‌های در حالا گسترش با اتخاذ این سیاست به‌تیتر روشی از دید کارکردی بی‌منفعت البته از دید نمادین با ارزش برای باور بخشی به فرنگی‌های توانا جواب داده‌اند. از مجال معضل مالی سال 2008، دسته 20 از طریق‌های توفیق‌آمیز تکثیر سیاست‌های اجباری که در حوزه AML پیشگام بود، به‌تیتر الگویی برای بقیه ابتکارات حکمرانی جهانی به کارگیری نموده است.